رفتار انسان معنوی، بلندهمتی
تقرب به خداوند برای انسان معنوی از چنان اهمیتی برخوردار است که فرصت تقرب را از دست نمی دهد و در کارهایی که داشتن اخلاص و قصد قربت در آن شرط نیست و در انجام خدمات عمومی، آن ها را به قصد اخلاص و تقرب انجام می دهد(بینه، 5/مائده،۲/حشر، ۹)و در واقع، به جای حرف زدن یا تلاش و کوشش برای تغییر دادن چیزهای تغییرناپذیر، به استفاده بهتر و چاره جویی های بهتر در امور اختیاریِ تغییرپذیر می پردازد. او با همت بلند و تلاش، ظرفیت دلش را برای كسب خیر و كمال افزایش می دهد و از انجام هیچ کار مثبت و یا ترک کار منفی که در توانش هست، دست بر نمی دارد.
