رفتار انسان معنوی، شادابی معنوی
در رفتار انسان معنوی، سحرخیزی جایگاه ویژه ای دارد(آل عمران،۱۷) و در طول روز ساعاتى را به تفکر معنوى و نیایش مى‌گذراند(طه،۱۴) و در اکثر حالات به یاد خداست(جمعه،۱۰). او خود را به چیزهایی که کمتر بدان نیازمند است سرگرم نمی کند و به چیزهایی که بیشتر بدان نیازمند است، بی-توجه نیست. او طوری رفتار می کند که در کمین شیطان و وسوسه های شیطانی قرار نگیرد(اعراف،۱۶) و از انجام کارهای عبادی و دعا خسته و پشیمان نمی شود چرا که باور دارد، در دعا، محرومیتی در کار نیست و خداوند به عهدش وفا می کند(بقره،40). او می داند که باید عبادت و پرستش کند و خداوندی خدا را به خودش واگذار کند(حافظ وظیفه‌ی تو دعا گفتن است و بس/ در بَندِ آن مباش که نشنید یا شنید)
