رفتار انسان معنوی، محبت آور
شخصیتى با ویژگى‌هاى انسان معنوی، بدون شک شخصیتى محبوب و دوست داشتنى (مریم،96)خواهد بود. محبوبیت او نزد خدا و توجه جامعه ایمانی به او به جای خود، حتّى افرادی که تقیدی ندارند و بی مبالات و بی ایمان اند هم در غمِ اهل معنا می سوزند و ناخودآگاه ماتم می گیرند. این خود نشانه ای از درستی راه او و فطرت پاكیزه و کمال جویانه انسان است. الگوى اعلا و عینى انسان معنوی تراز آن در معصومین(علیهم السلام) و پیروان واقعی آنان قابل مشاهده است. الگوگرفتن از اینان در کارهای زندگی، راه سعادت انسان معناجو را هموار می کند؛ چنانچه خداوند در قرآن، یکی از صفات خوب انسان معنوی را گرایش به خدا و پيامبر و کسب اجازه از پیامبر در کارها می داند(نور، 62).
