به نام خدا
نگوییم؛ رمضان آمد بگوییم ماه رمضان آمد...
رمضان اسمی از اسماء الهی است و نباید آن را به تنهایی ذکر کرد. مثلا ً بگوییم رمضان آمد یا رفت، بلکه باید گفت ماه رمضان آمد، یعنی ماه را باید به اسم اضافه كرد. در این زمینه هشام بن سالم از حضرت امام محمد باقر(علیه السلام) نقل روایت می‌كند و می‌گوید:
ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابی جعفر امام باقر (علیه السلام) بودیم، پس سخن از «رمضان» به میان آوردیم.
امام علیه السلام فرمود:
نگویید: این است «رمضان» و نگویید: «رمضان» رفت، و یا آمد، زیرا «رمضان» نامی از اسماء «الله» است که نمی‌رود و نمی‌آید بلکه شیء زائل و نابود شدنی می‌رود و می‌آید، اما بگویید: «ماه رمضان»، ماه به اسم اضافه شده، که اسم، اسم «الله» می‌باشد،
و ماه رمضان ماهی است که قرآن در او نازل شده است و خداوند آن را «مثل» و «عید» قرار داده است....
عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: نَحْنُ عِنْدَهُ ثَمَانِيَةُ رِجَالٍ فَذَکَرْنَا «رَمَضَانَ»، فَقَالَ علیه السلام:
لَا تَقُولُوا: هَذَا «رَمَضَانُ» وَ لَا ذَهَبَ «رَمَضَانُ» وَ لَا جَاءَ «رَمَضَانُ»!
فَإِنَّ «رَمَضَانَ» اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ لَا يَجِی ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِی ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَکِنْ قُولُوا: شَهْرُ رَمَضَان؛َ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَی الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ اللَّهِ وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ مَثَلًا وَ عِيداً...
