یوم الله ۱۳ آبان از روزهایی است که علاوه بر شکست هیمنه پوشالی آمریکا، هویت تازه ای به انقلاب اسلامی بخشید.
حمله به سفارت آمریکا توسط داشجویان پیرو خط امام به مذاق عده ای خوش نیامد. در حالی که امام بزرگوار، آن را انقلاب دوم نامیدند.
امام می دانست که رویارویی با آمریکا و سایر مستکبران، هویت انقلاب اسلامی را معنا می دهد؛ وگرنه اگر قرار بود که حکومت تغییر کند ولی هویت آن تغییر چندانی نکند، کار چندان با ارزشی صورت نگرفته بود.
اگر انقلاب ما راه خود را با آمریکا جدا نمی کرد و با آن به مبارزه برنمی خاست؛ مثل دولت های مرتجع عرب می شد که مجبور شدند آخرش از فلسطن که هم، هم کیش آنها(سنی) است و هم همزبان(عرب)، خیانت کنند. در حالی که که طبق مرام مسلمانی، هیچ دولت مسلمانی نباید با ظالمانی مثل آمریکا کنار بیاید.«وَ لا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ؛ و به کسانى که [به آیات خدا، پیامبر و مردم مؤمن] ستم کرده اند، تمایل و اطمینان نداشته باشید و تکیه مکنید که آتش [دوزخ] به شما خواهد رسید ودر آن حال شما را جز خدا هیچ سرپرست ویارى نخواهد بود.»[۱]
البته ایجاد رابطه با کشورهای غیر مسلمان، با دنباله روی از آن ها و تکیه کردن بر آن ها فرق دارد. دنباله روی از آن ها یعنی کنار آمدن با جنگ و خونریزی آن ها؛ ولی ایجاد رابطه با آن ها امری عقلانی است که اصلا نمی شود نباشد(البته باید با شرع نیز هماهنگ باشد). متاسفانه برخی خواسته و ناخواسته این دو را با هم اشتباه میگیرند.
پی نوشت
۱ــ هود/۱۱۳
