سؤال
چگونه برای حرکت به سوی خدا ، استارت بزنیم ؟ (بخش اول)
پاسخ
اوّل چيزى كه در اين راه لازم است ، اين است كه :
ما به خود بياييم و ببينيم : كی هستيم؟! چه هستيم؟!
بله، ما يك انسانيم! صبح از خواب بلند می شويم، تا شب زحمت كشيده و فعّاليت می كنيم،
دو مرتبه می خوابيم، فردا تكرار و پس فردا تكرار،
روزها می گذرد و هر كس به كارى مشغول است ولی متوجّه نيست كه اين كارها را براى چه می كند؟ براى چه آمده؟ چه هدفى دارد و مقصودش چيست؟ و چرا امروزش گذشت؟
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند
تا تو نانى به كف آرى و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار
شرط انصاف نباشد كه تو فرمان نبری (2)
خلقتِ تمام موجودات عالم ، براى اين است كه ما يك روز عمر كنيم و جلو برويم و پرده هاى غفلت از چشمانمان برداشته شود ، تا با خالق خودمان ، مسير خودمان ، هدف خودمان آشنا شويم.
اگر چيزى به دست آورده باشیم ، خوشا به سعادتمان ! چون يك روز عمرمان گذشت و در مقابلش نور ، صفا و آرامش کسب كرده ایم. مثل آدمى كه در روز امتحان قبول و شاگرد اوّل شده است.
و امّا خداى ناكرده ، اگر عمر به غفلت بگذرد و شب امتحان برسد و انسان بخواهد كار يك سال را در يك شب انجام بدهد ، و فردا به اين شاگرد و به آن شاگرد التماس كند ، آقا به من تقلب برسانيد ، اينها همه موجب سرشكستگى و شرمندگى است.
رسول خدا صلَّی الله عليه و آله و سلّم فرمود :
"مَن استَوَى يَوماه فَهو مَغبونٌ." (1)
كسى كه دو روزش با همديگر مساوى باشد مغبون است و ضرر کرده است»
ادامه دارد...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(1) گلستان سعدى، ديباچه، بيت 6 و 7
(2) وسائل الشيعة، ج 16، ص 94.
#یقظه ، #بیداری ، #مغبون ، #هدف ، #عمر
@Hagh1441
