گاهی به خاطر مسائلی، توفیق اجباری میشه که تند تند به شهرمون سر بزنیم و در این دیدارها متوجه اتفاق هایی که بین اقوام می افته، میشم. چقدر خوبه که صبر و تحملمون رو بیشتر کنیم، زندگی رو به خودمون و بقیه سخت نگیریم.
گاهی به خاطر یه حرف کاملا معمولی و یک کلاغ و چهل کلاغ شدن اون حرف، بین دو خونواده اختلافات عمیقی بوجود میاد. چرا فقط دنبال پیدا کردن اشتباهات دیگران هستیم؟
چرا سعی نمی کنیم، کمی مهربانانه تر با قضایا برخورد کنیم؟
اینطوری زندگی خیلی زیباتر و راحت تر میگذره.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: صبور سه نشانه دارد:
اول آن که سستى نمى کند، دوم آن که افسرده و دلتنگ نمى شود و سوم آن که از پروردگار خود شِکوه نمى کند؛ زیرا اگر سستى کند، حق را ضایع کرده، و اگر افسرده و دلتنگ باشد شکر نمى گذارد و اگر از پروردگارش شکوه کند او را معصیت کرده است1
. کاش بتونیم به جای اینکه در برابر هر حرفی جبهه بگیریم و ابراز ناراحتی کنیم، درست برخورد کنیم. اگر اون حرف واقعا درسته که درباره ش فکر کنیم و درباره خودمون تجدید نظر کنیم و اگر اون حرف اشتباهه کمی تحملمون رو بالا ببریم و به جای ناراحتی کردن طرف مقابلمون رو با ارامش متقاعد کنیم، سعی کنیم در زندگی هامون بهترین تصمیم گیری ها رو داشته باشیم تا خونواده ای آسمانی داشته باشیم.
ان شاالله که توی هیچ خونواده ای ناراحتی و دلخوری پیش نیاد.
منبع:
1.علل الشرایع، ج2، ص498، ح1: عَلَامَةُ الصَّابِرِ فِی ثَلَاثٍ أَوَّلُهَا أَنْ لَا یَکْسَلَ وَ الثَّانِیَةُ أَنْ لَا یَضْجَرَ وَ الثَّالِثَةُ أَنْ لَا یَشْکُوَ مِنْ رَبِّهِ تَعَالَى لِأَنَّهُ إِذَا کَسِلَ فَقَدْ ضَیَّعَ الْحَقَّ وَ إِذَا ضَجِرَ لَمْ یُؤَدِّ الشُّکْرَ وَ إِذَا شَکَا مِنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَصَاهُ.
