زکات علم
دو چیز علم انسان را کامل و استوار می‌کند، اول مباحثه و دوم تدیس، اگر بخواهیم علممان باقی بماند باید آنچه را که آموختیم را به دیگران بیاموزیم.
زیرا معمولا انسان به تنهایی فکر می‌کند که همه چیز را فهمیده است، ولی بعد از تدیس یا مباحثه درمی‌یابد که مخاطب چیزی فهمیده که او نفهمیده.
در مباحثه درواقع چهار حافظه انسان کار می‌کند: بینایی، شنوایی، گفتاری و عقلانی که مراد از آن عقلانی همان تفکر است.
کسی که علمش را به دیگران آموزش می‌‌دهد و بخل نمی‌ورزد، اندوخته های خودش را فراموش نمی‌کند، و بسیاری از چیزها را اشتباه متوجه نمی‌شود.
امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
زَكَاةُ الْعِلْمِ أَنْ تُعَلِّمَهُ عِبَادَ الله
زکات علم آن است که به بندگان خدا آموزشش بدهي.
کافی ج1ص41
t.me/revagh110
