حکمت 340 نهج البلاغه:
العِفافُ زينةُ الفقرِ، و الشُکرُ زينةُ الغِنَي.
عفّت و خويشتن داري، زينت فقر است؛ و شکر و سپاس، زينت غنا و توانگري است.
عفاف؛ تنها به معناي خويشتن داري در برابر آلودگي هاي جنسي نيست. بلکه از نظر واژه ي عربي، هر گونه خويشتن داري در مقابل گناه و کار خلاف را فرا مي گيرد.
امام علي عليه السلام در اين حکمت اشاره دارند به اينکه شخص فقير که دست او از مال دنيا خالي است، هر گاه عفت و خويشتن داري داشته باشد، چشم به مال مردم ندوزد، از طريق حرام به دنبال کسب مال نگردد، در مقابل ثروتمندان سر تعظيم فرود نياورد، اين حالت او که در عرف عرب عفت ناميده مي شود، زينت او مي گردد و نقطه ضعف او را مي پوشاند.
ثروتمندان اگر شکر توانگري را به جا آورند، نه تنها شکر لفظي، بلکه شکر عملي را نيز انجام دهند؛ و از آنچه خدا به آن ها داده به نيازمندان ببخشند، بهترين زينت را دارند.
اگر ثروتمند، بخيل و خسيس باشد، لکه ننگي بر دامان او مي نشيند، و در نظرها زشت و نازيبا جلوه مي کند.
برگرفته از تفسير آيت الله مکارم شيرازي
ایمانی
هستم.
از تاریخ
05 شهریور 1396
کنشگری رو شروع کردم و
همواره سعی کردم بهترین باشم. در این مسیر آموزش های لازم را پیگیری و از اساتید و مشاوران در تولید محتوا استفاده می کنم.
من در نقش تولیدگر با قالب های
من در مرسلون تعداد
6
مطلب دارم که خوشحال میشم شما هم ذیل مطالبم نظر بنویسید و امتیاز بدید تا بتونم قوی تر کار کنم.
