هرچقدر هم که بگردی و هر جا که بروی، زن و مرد باید با هم دیگر بسازند، منظورم اینه که هرچقدر هم که همتا و کفو هم باشید و یا حتی اگه تمام ملاک های هم دیگه رو تأمین کنید(که البته این نشدنیه) ولی باز هم سازگاری اولین حرف رو میزنه، چون اصلا این دو موجود جوری آفریده شده اند که نسبت به هم پر از تناقض و فرق هستن،
اصلا بنا بر این هست که زوجین با همین تناقض ها بسازند و صبر و حوصله به خرج دهند تا به آنجا که باید، برسند؛
یکی از عواملی که باعث خوشبختی انسان می شود، این است که زوجش با او سازگار و به قول خودمان بساز باشد.[1]
[1] الگوى اسلامى شادكامى با رويكرد روان شناسى مثبت گرا، ص: 274