به بهانه میلاد کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها .
سایه سار فاطمی :
گُم از خود گرچه یک عمریم، امَّا
شکرمندیم از لبخند «طاها»...
خَم و چَم در جهان گرچه فزون است
دل ما روضه خوان یک جنون است
پر و سر هشته بر این خاک داریم
سراغ خانه‌ی افلاک داریم...
که این جا سایه سار آل طاهاست
کرامت خانه‌ی فرزند زهراست
قم آنک مَهبَط خورشیدیان است
برای آل طاها نازبان است...
و عُشِّ آل احمد این حوالی ست
تمام عیش سرمد این حوالی است
ولایت جاه و قربانگاه و بی چون
به کرُّ و فرَّ، بلند از ماه گردون
قرائت خانه‌ی آل پیمبر...
شکوه و عِزِّ هر محراب و منبر
عیارش بر تر از ماه مبینی
ندارد این جهان چون او نگینی
ترابش جلوه‌گاه اشک و آهی
برای فاطمه آرامگاهی...
هِلَد رو، صد جهان بر سمت و کویش
و دل ها می تپد در آرزویش
کبوتر خانه‌ی عُشّاق اینجاست
دل و دلخانه‌ی مشتاق اینجاست
کسی کو تشنه ی علم حبیب است
نگاهش سوی این فیض قریب است
در این وادی نهد رحل اقامت
تحمل می کند هر گونه زحمت
ز عرفان و ز حکمت توشه در دست
ز قرآن و فقاهت خوشه در دست
خمینی هم از این خُم خانه جوشید
چو زهرا بر سرِ ظالم خروشید
و زهرایی بر آشفت و بر آهیخت
به عالم آتشی سبزی بر انگیخت
و قرآنی نمود این بوم و بر را
فروزان کرد فانوس سحر را
دو عالم از قیامش گشت روشن
بسان نازمندی های گلشن...
خوشا بر ساکنان کوچه‌ی نور
زهی بر راهیان وادی طور...
بسی فیض است در این نازخانه
اگر فرصت دهد شور زمانه...
ازین که قم رهین پلک زهراست
برای «صادقی» چون طور سیناست .
