دستورهاي جان بخش قرآن کريم همه زواياي زندگي انسان را در بر گرفته و آنچه را که انسان در مسير تکامل خويش بدان نيازمند است در اختيارش مي گذارد و چون خود نور است پيروانش را نيز در دو سرا نوراني مي کند.
قرآن وسيله نجات انسان از هلاکت و باعث هدايت او از ضلالت و داروي شفا بخش او از امراض روحي و سبب رهايي او از عذاب الهي دانسته شده است.
علي (ع) فرمود: «عليکم بکتاب الله فانه الحبل المتين و النور المبين و الشفاء النافع والراي الناقع و العصمه للمتمسک والنجاة للمتعلق ؛کتاب خدا را محکم بگيريد زيرا رشته اي است محکم و نوري است آشکار و دارويي است شفابخش و سيراب کننده اي است که عطش را فرو مي نشاند.هرکس به آن تمسک جويد او را نگاه مي دارد و هرکس به دامنش چنگ زند نجاتش مي دهد.» (1)
نکته ديگر اينکه قرآن باعث نورانيت و صفاي باطن و وسيله زدودن زنگار از اعماق دل مي شود. پيامبر و امامان (ع) که خود قرآن ناطق و مفسر واقعي قرآن بودند در ميدان عمل نيز پياده کردن دستورات قرآن را اصلي ترين وظيفه خود مي دانستند و از بدو تولد تا لحظه ديدار پروردگار همواره جلوه هاي نوراني زندگي خويش را با عطر دلاويز قرآن معطر مي ساختند، لذا در روايتي پيامبر اکرم (ص) فرمود: «اذا لتبثت عليکم الفتن کقطع اليل المضلم فعليکم بالقرآن؛ هرگاه فتنه ها مثل پاره شب ظلماني بر شما وارد شد شما تمسک به قرآن مجيد داشته باشيد» (2) و مهم تر اينکه پيامبر خدا در آخرين لحظات زندگي فرمودند:« اني تارکم فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي اهل البيت ما ان تمسکتم لن تضلوا ابدا ؛من دو چيز ارزشمند بين شما به امانت مي گذارم يکي قرآن و ديگري عترتم.اگر به آنها تمسک جوييد هرگز گمراه نمي شويد.» (3)
تفکر در قرآن: سبک و آهنگ قرآن به گونه اي است که خردمندان را به تفکر و تعمق در آيات خويش فرا مي خواند و مي فرمايد: «انا انزلناه قرآنا عربيا لعلکم تعقلون؛ ما قرآن را به زبان عربي نازل کرديم شايد شما انديشه کنيد.» (4) و آن کساني را که در آيات قرآن تدبر نمي کنند سرزنش کردند فرموده است: «افلا يتدبرون القرآن ام علي قلوبهم اقفالها ؛ آيا در قرآن نمي انديشند يا بر دلهايشان قفل خورده است.» (5) از اين رو قاري قرآن نه تنها بايد قرآن را با اسلوبي متين و زيبا قرائت کند بلکه بايد در آيات آن تفکر و انديشه کند و از اين راه ارتباط عميق با قرآن برقرار نمايد.
حضرت رضا(ع) فرمود: «اگر بخواهم مي توانم قرآن را در کمتر از سه روز ختم کنم ولي هرگز از آيه اي عبور نمي کنم مگر آنکه در محتواي آن و اينکه چه زماني و درباره چه موضوعي نازل شده انديشه مي کنم.از اين رو ختم آن سه روز طول مي کند.»(6)
عشق به قرآن: کلام معشوق نزد عاشق بسيار شيرين و شنيدني است. ائمه(ع9 عاشقان واقعي خدا بودند و با تلاوت قرآن با او ارتباط برقرار مي ساختند. به راستي قرآن کتاب نا متناهي و بي پاياني است که هر چه بينش ها وسيع تر و ديدها عميق تر شود و هر چه درباره آن تحقيقات و مطالعات زيادتري انجام گيرد ، رموز و اسرار آن رخ مي نمايد و حقايق نويي از آن کشف مي شود از کتابي که از جانب خدا براي هدايت بشر فرستاده شده جز اين انتظاري نيست . اين کتاب بسان خورشيدي است که محيط تاريک جامعه بشري را روشن مي سازد لذا پيامبر فرمود: «القرآن ظاهره انيق و باطنه عميق؛ قرآن ظاهري زيبا و باطني عميق دارد.» (7)
اميرمومنان علي(ع) فرمود: «قرآن مشعل فروزاني است که فروغ و تابش آن به خاموشي نمي گرايد و درياي عميقي است که فکر بشر به ژرفاي آن نمي رسد.» خداوند به همه ما توفيق عمل کردن به اين کتاب ارزشمند الهي را مرحمت بفرمايد.
منابع:
1) نهج البلاغه /خطبه 175
2) اصول کافي/شيخ کليني/ج4/ص 398
3) فروع کافي/ج8/ص323
4) قرآن کريم/سوره يوسف/آيه2
5) قرآن کريم/سوره محمد/آيه24
6) مناقب /شهرآشوب/ج4/ص360
7) اصول کافي/شيخ کليني/ص591
