سرمایههای خیالاتی
کفاش سر کوچه بود و واکس خوبی به کفشهای مشتریانش میزد، قوطی واکسهای خالی را که در چند سال اخیر جمع کرده بود، در چند گونی خیلی بزرگ جمع کرده بود و هر کجا که میرفت آنها را با خودش میبرد.
کفاش فقیر هر روز صبح آنها را از خانه بیرون میآورد و یک وانت میگرفت تا آنها را به مغازهاش بیاورند، دوباره شب همه آنها را با یک وانت به منزلش برمیگرداند.
خیلی خوشخیال بود، زیرا تصور میکرد که سرمایهدارترین فرد استانش است، اما سرمایههایش فقط قوطی واکسهای خالی بود و او به این سرمایه خیالی امید زیادی داشت.
برخی انسانها مانند این کفاش هستند، زیرا تمام سرمایه و دلخوشی آنان آرزوهای خیالی مانند پولدار شدن هست، بدون اینکه بدانند این آرزوها خیالی در حال حاضر در دسترسشان نیست.
امید به آرزوهای بیپایان دنیایی نشان از خیالاتی بودن انسان است(۱).
پینوشتها:
۱.امام علی(ع) به فرزندش امام حسن(ع) فرمودند: بپرهیز از آرزوهای بلند[و بی پایان دنیایی] که آن کالا [و سرمایه] احمقان است.
