#سلسله_درس_های_قرآن_شناسی
#قسمت_بیستم
سریع و خارق العاده
چشمش به حرکت توپی بود که مرتضی، پرتاب کرد. از دستانش که رها شد، روی هوا انگار که سر بخورد، حرکت کرد و کرد تا رسید به دست او. توپ را به سمت مرتضی پرتاب کرد. حرکت همان بود. از ابتدا.. وسط.. انتها اما با سرعتی بیشتر. یاد مستندی افتاد که سرعت توپ پرتابی بیس بال یکی از بازیکن ها را اندازه گرفته بود و برای نشان دادنش، مجبور شده بودند سرعت فیلم را بارها کم کنند تا قابل مشاهده باشد. جالب بود.
طفره یعنی چیزی از ابتدا به انتهایش برسد اما بین ابتدا و انتها را طی نکند. وسطی نداشته باشد. اعجاز قرآن، طفره پذیر نیست. در اعجاز پیامبران، مانند زمانی که حضرت عیسی از گِل، هیئت مرغی را ساخت و به اذن خداوند در آن دمید؛ به طور قطع، مراحل میانی بین ابتدا و انتهایش طی می شود اما به خاطر اعجازش، به اذن خداوند این مراحل میانی، به صورت خارق العاده و به سرعت، طی می شوند.
نکته: در هستی، همه چیز بر اساس علت و اسباب خود صورت می گیرد و هیچ طفره ای، رخ نمی دهد.
پی نوشت:
1. سوره مائده، آیه 110: َ... إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيئَةِ الطَّيرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيرًا بِإِذْنِي...
برای مطالعه بیشتر ر.ک: قرآن در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص 96-98
#قرآن_را_بشناسیم #قرآن_شناسی #قرآن #قرآنی #نور #سلسله_درس_های_قرآن_شناسی
#تولیدی
#سیاه_مشق
