وقتی که حضرت موسی علیه السلام به رسالت برگزیده شد، اولین درخواستش از خداوند متعال، شرح صدر بود تا بتواند مأموریتش را به درستی انجام دهد:
رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی * وَ یَسِّرْ لی أَمْری * وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی «پروردگارا، به من شرح صدرعنایت فرما و امورم را برایم آسان گردان و گره از زبانم باز کن تا مردم حرفم را به خوبی بفهمند.» (طه/25 - 28.)
سعه صدر یکی از مهمترین فضائل اخلاقی می‌باشد که لازمه ارتباطات اجتماعی مؤثر است؛ سعه صدر یعنی وجود ظرفیت روحی بالا در انسان به طوری که در موفقیتها و پیروزیها، شکست‌ها، شادی‌ها، غم‌ها و نگرانیها واکنش معتدل، آرام و معقول از خود نشان دهد.
کسانی که دارای شرح صدر باشند، در برخوردهای مختلف مثبت و منفی مردم از جمله تعریف‌ها و تمجیدها و یا انتقادها و طعنه‌ها از مسیر اعتدال خارج نمی‌شوند و دچار اضطراب، نومیدی و یأس و یا غرور و عجب نمی‌گردند.
