جوان انقلابي بايد در دستش سلاح باشد
گاهي سلاح اسلحه هاي مرسوم است مثل كلاشينكوف و .... گاهي سلاح غير مرسوم است اما جنبه سلاح بودن خودش را دارد چرا كه در جنگ با هر چيز كه بشود از خود دفاع كرد نوعي اسلحه محسوب مي شود مثلا قلمي كه در دست اساتيد و دانشجويان هست يا ابزاري كه در دست كارگران انقلابي است يا بيلي كه در دست كشاورزان هست و حتي چوب دستي چوپانان كشور همه اسلحه اي است كه دشمن از آن ترس دارد مهم اين است كه دست هاي ما خالي نباشد مهم اين است كه در اين جنگ سلاح تو چيست؟
فهم اين نكته خالي از منفعت نيست كه بدانيم زماني اصحاب مولايمان علي هيچ سلاحي مگر زبانشان در دست نداشتند؟