اَلسَّلامُ عَلَى الْجُیُوبِ الْمُضَرَّجاتِ،
اَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذَّابِلاتِ، اَلسَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَماتِ،
اَلسَّلامُ عَلَى الْأَرْواحِ الْمُخْتَلَساتِ.
اَلسَّلامُ عَلَى الْأَجْسادِ الْعارِیاتِ، اَلسَّلامُ عَلَى الْجُسُومِ الشَّاحِباتِ،
اَلسَّلامُ عَلَى الدِّماءِ السَّائِلاتِ، اَلسَّلامُ عَلَى الْأَعْضاءِ الْمُقَطَّعاتِ،
اَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُشالاتِ، اَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ.
علت چیست، نمی‌دانم، اما وقتی به این فرازها از زیارت ناحیه رسیدم، قلم از نگاشتن، عاجز ماند و هیچ ننوشت.
و من، فقط خواندم و نظاره کردم و سوختم...
سلام بر گریبانهاى خون‌آلود…
سلام بر لب‌هاى خشکیده… سلام بر جانهاى بلا دیده…
سلام بر روح‌هاى از بدن رها شده…
سلام بر پیکرهاى عریان شده… سلام بر جسمهاى رنگ پریده…
سلام بر خونهاى جارى گشته… سلام بر اعضاى قطعه‌قطعه شده…
سلام بر سرهاى به نیزه رفته… سلام بر زنانِ (باحیا و پرده‌نشینی) که (از خیمه بیرون آمده و در انظار) نمودار شده‌اند.
