سلام رفیق
در زیارت عاشورا آمده : «بأبی أنت و أمی»!
همه ما هم این فراز از زیارت را با تمام وجود خدمت امام عرض میکنیم! این چه نوع دیوانگی و شیدایی هست؟! خدمت امام حسین «علیه السلام» عرضه میداریم که : پدر و مادرم به فدایت!
حرکت اربعین حسینی یقینا نوعی شیدایی است. مسیر جذاب سیر به سوی محبوب حقیقی است.
چشمم را بر همه چیز (پدر و مادر، همسر و فرزند، خانه، ماشین، شغل، موقعیت اجتماعی، سلامتی و...) میبندم و دیوانهوار به سوی حسین «علیه السلام» حرکت میکنم. آیا این چیزی غیر از شیدایی است؟