| مدرسه محرم |
| درس پنجم: وفاداری |
یک:
قدیم ترها یکی از نشانه های مردی و مردانگی افراد این بود که می شد روی قولشان حساب کرد. مشهور بود که می گفتند فلانی اگر سرش برود قولش نمی رود. در واقع انسان ها معمولا تلاش می کنند با کسانی مرتبط باشند که بشود روی حرف و قولشان حساب کرد
دو:
ما از ابتدای ورودمان به دنیا و حتی قبل از آن عهدهای مهمی بسته ایم و قول داده ایم که روی آن بمانیم. اینکه چقدر موفق بوده ایم را خودمان می دانیم و بس اما نکته مهم اینست که می دانیم ماندن بر روی عهد و قول کار نیکویی است و آن را انکار نمی کنیم.
سه:
گاهی اوقات عهد و پیمان ها آنقدر مهم هستند که پایبندی به آنها کار هرکسی نیست. مثل عهد و پیمان یاری امام زمان که در میان کل جامعه در سال ۶۱ هجری قمری فقط کمتر از صد نفر به آن پایبند ماندند.. سرشان رفت اما قولشان نه!
آخر:
حالا مائیم و عهد یاری امام زمانمان.. سرمان میرود یاقولمان؟!
پ. ن:
محرم فرصت خوبیست برای تمرین خوبی ها...
