سنت مکر الهی برای مکرکنندگان و کافران
سؤال :
چگونه است که خداوند در برخی آیات، امور ناشایستی مثل «خدعه»، «استهزاء» و «مکر» را به خود نسبت می‌دهد و حتی به مکاری خود تفاخر می‌کند؟
پ.ن: نساء،۱۴۲. بقره، ۱۵. آل عمران، ۵۴.
پاسخ:
مراد از آیات مورد اشاره این است که خداوند در پاسخ کسانی که به این امور رو می‌آورند، عمل آنها را بی‌اثر کرده و جزائی متناسب می‌دهد.
تفاخر مورد اشاره از این جهت است که دشمنان بدانند خداوند از نقشه‌ها و توطئه‌های آنها آگاه است و در مقابل خدای سمیع، بصیر، خبیر، علیم و قادر متعال تلاشهایشان بی‌اثر است و راه به جایی نخواهند برد.
امام رضا(ع) در پاسخ همین پرسش می‌فرمایند: «خدای عزّوجلّ نه استهزاء می‌کند نه خدعه و نه مکر، بلکه جزای خدعه، استهزاء و مکر را می‌دهد».
