ما انسان‌ها وقتی کسی کار شایسته‌ای در حق ما انجام می‌دهد از او تشکر می‌کنیم. شاید در تمام عمر فردی را که به ما کمک مالی کرد یا مقدمات ازدواج ما را فراهم نمود یا باعث اشتغال ما شد را فراموش نکنیم و هر بار او را ببینیم از او قدردانی کنیم. اما اگر کسی در قبال ما «وظیفه» خود را انجام دهد ـ مانند کارگری که خانه ما را می‌سازد و پول می‌گیرد ـ غالباً چندان او را لایق قدردانی و تشکر بیشتری نمی‌دانیم.
خدای متعال هم از اعمال صالح بندگان خود تشکر می‌کند! در اینجا دو نکته مهم وجود دارد؛ اولاً ما در قبال خدا «وظیفه» خود را انجام داده‌ایم پس مستحق تشکر نیستیم اما او از کرمش قدردانی می‌کند؛ ثانیاً او در قدردانی خود میان «زن و مرد» تفاوتی نمی‌گذارد و عادلانه هم از زنان و هم از مردان مؤمنی که تلاش خود را برای زندگی آخرت نموده‌اند قدردانی می‌کند او حتی در مقام «قدردانی» نیز عادلانه و فراتر از جنسیت عمل می‌کند![1]
[1] برداشتی از سوره اسراء: آیه 19.
