مسلماً زندگاني همراه با مسرّت، شادابي و طهارت جايي براي ناسازگاري باقي نخواهد گذاشت. حال آن که بداخلاقي نتيجه ي همه ي اعمال نيک را بر باد مي دهد و باعث مي شود تا فرد چشم خود را بر تمام خوبي هاي همسرش ببندد و تنها نگاه خود را به سوء خلق او بدوزد. همسر بداخلاق اگر وجودش به مثابه عسل باشد، بايد بداند که بد خُلقي آن گونه وجود او را به فساد مي کشاند که سرکه عسل را . امام علي (عليه السّلام) خوش خويي را موجب طهارت و پاکيزگي زندگي دانسته اند:« بحسن الاخلاق يطيب العيش » [غررالحکم، ص 254] و امام صادق (عليه السّلام) نيز فرموده اند: « لا عيش اهنأ من حسن الخلق »هيچ شيوه ي زندگاني گواراتر از زندگاني آميخته با حسن خلق نيست.[الکافي، ج 8، ص 244]