گاه اتفاق می افتد که اجزای بدن انسانی ، جزء بدن انسان دیگری می شود ، مثل اینکه بدن انسانی بعد از مرگش پوسیده و خاک شود و مواد غذایی آن خاک جزء گیاهان گردد و انسانی از آن گیاه تغذیه کند .
حال این سوال پیش می آید که به هنگام بازگشت روح به بدن این اُجزا جزء کدامین بدن خواهند بود ؟ اگر جزء بدن اول شود بدن های دیگر ناقص می گردد و اگر جزء بدن های بعد شود ،چیزی برای بدن اول باقی نمی ماند.
در جواب از این سوال به طرق مختلفی پاسخ داده اند که دو مورد از آنها معروف می باشد:
اول - معتقد به اُجزاء اصلیه باشیم . طرفداران این عقیده می گویند بدن انسان مرکب از دو گونه اُجزاء است ؛ اجزاء اصلیه و اجزاء غیر اصلیه. اُجزاء اصلی همان است که هرگز در آن زیاده و نقصان روی نمی دهد و اُجزاء غیر اصلیه دائما در معرض زیاده و نقصان هستند به طوری که اجزاء اصلیه بعد از مرگ آدمی باقی می مانند و اگر هم خاک شوند آن خاک جزء بدن موجود دیگری نمی گردد و در قیامت همین اُجزاء رشد کرده و بدن انسان را می سازند ، و روح به ان تعلق می گیرد.
اما مطالعات علماء علوم تجربی این فرضیه را رد میکند و فرقی میان اُجزاء بدن نمیگذارد و بسیار اتفاق افتاده که در یک حادثه اتش سوزی تمام بدن تبدیل به خاکستر شده و در میان خاکستر ها نیز تفاوتی دیده نمی شود.{1}
دوم - قسمت خورده شده که در بدن دیگری است به بدن اولی برگردد که در این صورت دو حالت متصور است :
الف: انچه که خورده شده جزئی از بدن اکل (خورنده) باشد . در این صورت چه اشکالی دارد روح او به بدن لاغر و ظریفتری تعلق بگیرد و او با بدن لاغر محشور شود . ما هرگز دلیل شرعی بر اینکه بدن انسان در آخرت حتی از نظر وزن و حجم کوچکترین تفاوتی با بدن دنیوی نخواهد داشت را نداریم . بلکه کافی است بدن محشور شده ، همان بدن دنیوی باشد .
ب: تمامی اجزاء آکل ( خورنده بدن) مربوط به مآُکولین ( خورده شده ها) باشد که این هم امری نادر و در حکم معدوم است . در این صورت با گرفتن تمامی اُجزاء ماُکول از آکل هیچ جزئی در بدن آکل نخواهد ماند . در اینجا باید گفت برای تکمیل بدن دومی می توان از مواد زمینی بدون مانع ( که جزء بدن انسان های دیگری نیست ) بهره گرفت و ساختمان بدن او به صورت یک انسان تکمیل شود و ما در معاد جسمانی چیزی بیش از این نداریم که وقتی انسانی بر انگیخته می شود درباره او بگویند که این همان انسان است و مثل بدن دنیوی بودن کافی است.{2}
موید این نظریه هم روایتی است از امام صادق علیه الاسلام که فرمدند: «فاذا قبضه الله صیر تلک الروح فی قالب کقالبه فی الدنیا فیاکلون و یشربون، اذا قدم علیهم القادم عرفوه بتلک الصورة التی کانت فی الدنیا و الآخرة »{3}
خداوند روح مومن را پس از قبض روح در بهشت برزخی متنعم می ساز د و در روز رستاخیز با همان صورتی که در دنیا بود محشور می نماید.
منابع:
1 - پیام قران ، ایت الله مکارم شیرازی ج 5 ص 340
2 - منشور جاوید ، ایت الله سبحانی ج 9 ص 150
3 - بحار الانوار ، علامه مجلسی ج 6باب احوا برزخ ص 32
[ چهار شنبه 25 فروردين 1395برچسب:شبهه اکل وماکول , برزخ , معاد جسمانی , بازگشت روح,
