4- آن كه به عهد و پيمان خويش با خداى متعال وفا كند و آن عهد و پيمان، پرستش پروردگار و اطاعت و فرمانبرى نمودن از او و پرستش ننمودن شيطان و فرمانبرى نكردن از اوست.
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ. وَ أَنِ اعْبُدُونِي هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ (يس آيه 60- 61)
در تفسير على بن ابراهيم قمى- عليه الرحمه- از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه شخصى به آن حضرت عرض كرد: فدايت شوم! خداوند فرمود: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ولی ما خدا را مىخوانيم ولى دعاى ما مستجاب نمىشود. حضرت فرمود: براى آن است كه شما به عهد خداوند وفا نمىكنيد، زیرا خداى- عزّ و جلّ- می فرمايد: أَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ (بقره آيه 40)
به خدا سوگند! اگر شما به عهد و پيمان خداوند وفا كنيد، البته خداوند نيز به عهد و پيمان خود درباره شما وفا نمايد و دعاى شما را مستجاب گرداند.( تفسير نور الثقلين، ج 4، ص 527. به نقل از تفسير قمى)
5- آن كه از مخلوقات قطع اميد نموده و تنها به خداى- عزّ و جلّ- اميدوار باشد، تا دعاى او مستجاب گردد.
در كتاب كافى از حفص بن غياث روايت شده كه گفت: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هرگاه یکی از شما بخواهد طوری دعا کند که حتما خداوند خواسته اش را برآورده سازد،باید از تمام خلق قطع امید نموده و فقط به ذات مقدس پروردگار اميدوار باشد. پس هرگاه چنين حالتى در دل وى پيدا شد، از خداوند چیزی را درخواست نمی کند مگر اینکه دعایش مستجاب می شود. ( بحار الانوار، ج 93، ص 355)
6. آن كه خداوند را با نيتى خالص و پاك و لا دلى پرهيزكار و شكمى خالى از حرام بخواند، تا دعاىش مقبول درگاه خداوند واقع شود.
در كتاب فلاح السائل از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود: هرگاه يكى از شما بخواهد دعاى وى مستجاب گردد، پس باید كسب خود را پاكيزه نموده، و حق الناس را از عهده خود بيرون كند، به درستى كه بالا برده نمىشود به سوى خداوند دعاى بنده در حالى كه در شكم او غذاى حرامى باشد و يا حقى از مردم به عهده وى باشد.( بحار الانوار، ج 93،ص 321. به نقل از فلاح السائل.)
======================================
برای مشاهده ی مطالب مرتبط:
شرایط اجابت دعا (قسمت اول)
شرایط اجابت دعا ( قسمت سوم )
