شهادت دادن عادلانه
شهادت ما مخصوصاً در دادگاه و در حضور قاضی منافعی را به برخی می‌رساند همان‌طور که ضررهایی را متوجه دیگران می‌کند. اگر این افراد غریبه باشند و تعلقی به آن‌ها نداشته باشیم و ترسی هم از آن‌ها وجود نداشته باشد در اینجا خیلی سخت نیست که عادلانه شهادت دهیم اما اگر طرف دعوا که شهادت ما به ضرر او تمام می‌شود عزیزی از عزیزان ما مثل مادر، فرزند یا همسر باشد آنگاه شهادت عادلانه دادن و رعایت حق نمودن و از مرز قسط خارج نشدن کار بسیار مشکلی می‌شود. به‌هرروی مومن واقعی که برای عدالت قیام کند هرگز شهادت ناحق نمی‌دهد حتی اگر این شهادت علیه عزیزترین کسان او تمام شود.[1]
[1] «اى کسانی که ایمان آورده اید! [همواره در همه امور زندگى] قيام كننده به عدل، و شهادت دهنده براى خدا باشيد، هر چند به زيان خود يا پدر و مادر يا خويشانتان باشد.» سوره نساء، آیه 135.
