شهرت طلبی و حب جاه، منشایی برای نشر اکاذیب در جامعه
یکی از عوامل عدم صداقت در جامعه، نشر اکاذیب است، که آن هم عوامل متعددی دارد؛ از جمله کسب وجهه و شهرت ( شهرت طلبی ). چندی قبل بود که نشر اکاذیب توسط یک فردِ مشهور، همزمان با قتل یک طلبه همدانی، خبرساز شد و جامعه را متوجه اثرات مخرب نشر اکاذیب نمود. این شخص، شایعاتی را که شنیده بود در فضای مجازی نشر داد و بعداً در یک اقدام دیر هنگام گفت که نباید این کار را می کرد.[1] در حالی که طبق اخلاق انسانی و مسلمانی، از ابتدا می بایست این اکاذیب را باور نکرده و نشر ندهد.
هر چند نهادن نام مسلمان بر این شخص نشر دهنده اکاذیب، چندان به مذاق نمی نشیند، اما لاجرم خطاب این آیه از قرآن، شامل حال او و تمام افراد مسلمان است. «لَّوْ لَا إِذْ سمَعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَیرًا وَ قَالُواْ هَاذَا إِفْکٌ مُّبِینٌ؛ از چه رو چون آن(تهمت) را شنیدید مردان و زنان مؤمن نیک اندیشى نکردند و نگفتند که این دروغى آشکار است؟»[2]
متاسفانه اشخاصی که به دنبال دنیا و ظواهر آن و کسب شهرت هستند، گوش شنوایی برای این گونه آیات [فوق] ندارند. آنها تنها به دنبال معروف شدن بیشتر خود هستند؛ هر چند از راه دروغ و تهمت و امثالهم باشد. «یَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُون؛ آنها فقط ظاهرى از زندگى دنیا را مى دانند(و می خواهند)، و از آخرت (و پایان کار) غافلند.»[3]
کسب شهرت و اسم و رسم داشتن خوب است؛ اما اگر به بهای نشر اکاذیب و تهمت زدن به این و آن تمام شود، ارزشی نداشته و در فردای قیامت، وبال گردن انسان خواهد شد. زیرا آن روز: «فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وِزْراً؛ بى تردید او در روز قیامت بارى سنگین را (که تبلور عقاید کفرى و تجسم گناهان عملى اوست) به دوش خواهد کشید.»[4]
نور/19.
روم/7.
طه/100.
