طبعا شور جوانی در هر میدانی که وارد شود، جلوه ای ویژه به آن میدان می بخشد. در میدان کربلا نیز کم نبودند جوانانی که چون شیر غران پا به عرصه جنگ می گذاشتند و با لشکریان قسی القلب یزیدی پیکار می کردند. این شور معنویِ جوانی به تاسی از جوانان کربلا در انقلاب اسلامی ما دمیده شد و برکات بسیاری را به ارمغان آورد.
خدای بزرگ در قرآن، اصحاب کهف را جوانانی با ایمان (پر شور) معرفی می کند. «إِنهَّمْ فِتْيَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَاهُمْ هُدًى؛ همانا آنها جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم.»[1] میدان کربلا نیز از شور جوانی سرشار بوده است. جوانانی که مصداق آیه فوق شدند.
گر چه همه اصحاب سالار شهیدان (چه پیر و چه جوان) وفادار بودند و هر کدام شور معنوی مختص به خود داشتند، اما این را نیز باید گفت که طبعا یک جوان نسبت به یک فرد سالخورده قوای جسمی نیرومندتری دارد و ترس را بیشتر در دل دشمن می افکند. اگر این قوای جسمیِ قوی با معنویت همراه شود، مانند قاسم بن الحسن(علیه السلام) می شود که به عموی خود وقتی که نظر او را در مورد مرگ پرسید، گفت: «يا عم أحلى من العسل؛ یا عمو! (مرگ نزد من) از عسل شیرین تر است.»[2]
جدا از قاسمم بن الحسن، جوانان دیگری نیز بودند که مثل شیر غران بر یزیدیان تاختند؛ مثل حضرت علی اکبر (علیه السلام).
تاسی به جوانان کربلا
بدون شک در جنگ تحمیلی هشت ساله، حضور جوانان مخلص و پرشور نقش موثری در جبهه های جنگ داشت.
در جنگ تحمیلی هشت ساله، بسیاری از جوانان این مرز و بوم به تاسی از قاسم بن الحسن و علی اکبر (علیهم السلام) بر صدامیان تاختند و حماسه ها آفریدند که گوش زمان را پر کرده است. اینک نیز مدافعان حرم به تاسی از جوانان غیور کربلا برای دفاع از حریم ولایت، سینه سپر می کنند و تکفیری های بی رحم و یزیدی، و اربابان خبیث آنها را رسوا می سازند.
پی نوشت
1ــ کهف/1
2ــ هدایه الکبری، حسین بن حمدان خصیبی، ص204
