انسان یک موجود بی حرکت و ثابت نیست بلکه سالک و محرک است و هدف از این حرکت رسیدن کمال و لقای پرودگار است، قرآن کریم به تمام انسان ها می فرماید: " يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ " ای انسان! تو با کوششی طاقت فرسا در حرکت به سوی پروردگارت هستی و در نهایت به لقایش می رسی.[1] مطلق انسان ها، از مؤمن گرفته تا کافر، مسافران به سوی خداوند هستند و همه آنها به ملاقات پروردگارشان خواهند رسید، ولی با یک تفاوت که مؤمنان خداوند را با وصف جمالیت و مهر ملاقات می کنند و کافران جلال و قهر خدا را ملاقات خواهند کرد، راه های رسیدن به خداوند متعال نامحدود است، و انسان از هر راهی که برود به خدا می رسد و اگر کسی هم نخواهد برود، قرآن می فرماید که او را خواهند برد: " فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِيمِ " به سوى راه جهنم رهبريشان كنيد.[2] در میان راه هایی انسان می تواند طی کند تا به خداوند برسد، تنها یک راه، صراط مستقیم و راه هدایت است و دیگر راهها، منحرف هستند اگر انسان در صراط مستقیم حرکت کند در انتهای راه به خدای مهربان میرسد و اگر از بیراهه برود باز هم به همان خدا می رسد، ولی به خدای اشدّ المعاقبین. خداوند متعال در قرآن صراط مستقیم و راههای انحرافی را معرّفی کرده است، آنجا که می فرماید: " إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا " به راستی ما راه را به او نشان دادیم، حال یا سپاس گزار است، یا بسیار کفران کننده.[3] و این انسان است که باید راه درست را انتخاب کند، راهی که همه انبیای الهی معرفی کرده اند، راهی که امامان معصوم ما به خاطر آن جان خودشان را داده اند، راهی که مادرمان حضرت زهراء سلام الله علیها، به خاطرش سیلی خورد، پهلویش شکست، بچه اش سقط شد و نهایتا شهیده این راه شد. راهی که امام حسین علیه السلام نه تنها جان خودش بلکه جان عزیزترین کسانش را در این راه داد تا انسان ها راه را گم نکنند؛ صراط مستقیم، نزدیکترین و امن ترین راه رسیدن به خداوند است، بزرگراه آشکار هدایت که هیچ شکّ و تردیدی در آن نیست، و اگر انسانی از این راه آشکار خارج می شود علتش وجود نقص در این راه نیست، بلکه به دلیل وجود نقص و ضعف در شخص و وسوسه های شیطان است، صراط مستقیم، راهی است که خدای سبحان برای هدایت انسانها معیّن کرده و منشأ این راه درون فطرت الهی همه انسانهاست، و انتهایش لقای پروردگار، حال اگر ما بخواهیم در راه مستقیم حرکت کنیم باید برای خود الگوهایی انتخاب کنیم که در این راه موفق بوده اند و آنان نیستند مگر اهل بیت علیهم السلام ما می توانیم با الگو گیری از حضرات، سریعتر این راه را طی کرده و به کمال حقیقی برسیم. «برای مطالعه بیشتر به کتاب«قرآن در قرآن» آیة الله جوادی آملی مراجعه فرمایید.» [1].
سوره انشقاق، آیه6. [2]. سوره صافّات، ایه23. [3]. سوره انسان، آیه3.
