از حدیثی البته با سندیتی ضعیف چنین مضمونی را می خوانیم که افکار آدمی در نهایت سرنوشت و کردار ادمی را رقم می زند. کم بیراه نیست و خارج از بحث روایی از نظر علم امروزه نیز این امر اثابت شده است.
کسی که عالم حقیقی به چیزی گشت قطعا از آن جهت رسیدن به اهداف والا برای خود اقدام خواهد نمود. کسی که روشنایی لامپ را ایجاد نمود ولی خود شب ها با اینکه آن را در دسترس دارد ولی همچنان از ان برای آسایش دنیایی و اخروی خود بهره نگیرد قطعا در چیزی از او باید شک نمود.
عالم حقیقی کسی است که به چیزی که رسیده فعلیت در خود ببخشد و افعال خروجی از او نیز منشاء در عقیده و گفتار او داشته باشد.
از امام صادق علیه السلام نقل شده است :
مَنْ لَمْ يُصَدِّقْ فِعْلُهُ قَوْلَهُ فَلَيْسَ بِعَالِمٍ
هر آن کس که رفتارش گفتارش را تصدیق نکند، عالم نیست
تفسير الصافي ج4 ص237
t.me/revagh110