یکی از کارکردها و وظائف مبلغ دینی مشورت دادن است. حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، برای افرادی که طرف مشورت قرار می‌گیرند، شرایط و اوصافی را بیان کرده‌اند، ازجمله اینکه بخیل و ترسو و حریص نباشند، بنابراین وقتی‌که شخص بخیل، ترسو و حریص، قابلیت مشورت کردن ندارد، به‌یقین، نمی‌تواند مبلغ دینی موفقی باشد. آن حضرت دراین‌باره می‌فرماید:
«وَ لَا تُدْخِلَنَ فِی مَشُورَتِک بَخِیلًا یعْدِلُ بِک عَنِ الْفَضْلِ وَ یعِدُک الْفَقْرَ وَ لَا جَبَاناً یضْعِفُک عَنِ الْأُمُورِ وَ لَا حَرِیصاً یزَینُ لَک الشَّرَهَ بِالْجَوْرِ فَإِنَّ الْبُخْلَ وَ الْجُبْنَ وَ الْحِرْصَ غَرَائِزُ شَتَّی یجْمَعُهَا سُوءُ الظَّنِّ بِاللَّه؛ با بخیل مشورت نکن، چون تو را از بخشش بازمی‌دارد و از فقر می‌ترساند. با ترسو مشورت نکن که در انجام کارها روحیه تو را تضعیف می‌کند. با حریص مشورت نکن که حرص بر مال‌اندوزی را با ستمکاری در نظرت زینت می‌دهد. همانا بخل و ترس و حرص، غرائز گوناگونی هستند که ریشه آن‌ها سوءظن به خداوند است. ».[1]
[1]. نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 430
