به او گفتم: این رابطه را قطع کن! دوستی با نامحرم گناه است و در دنیا و آخرت به تو صدمه وارد می‌کند.
گفت: دوستی ما پاک است و قصد گناه نداریم.
گفتم: شیطان در کمین نشسته است تا بندگان خدا را در دامش گرفتار کند.
بااین‌وجود هیچ تضمینی وجود ندارد که دوستی شما به گناه بزرگ‌تر منجر نشود. در ضمن ارتباط با نامحرم وابستگی و دل‌بستگی ایجاد می‌کند که این درنهایت به ضرر هردوی شماست.
دراین‌باره حضرت رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند:
«از گفتگو و اختلاط با جنس مخالف بپرهیز. به‌راستی هیچ مردی با زن نامحرمی در خلوت سخن نمی‌گوید مگر اینکه در دل او نسبت به وی رغبت پیدا می‌کند».[۱]
گفت: دلم برایش می‌سوزد…! چون به من خیلی محبت کرده است و من هم به او قول داده‌ام که این دوستی را به هم نزنم…! ضمن اینکه می‌ترسم قطع این رابطه باعث شود که او خودش را بکشد (حتی یک‌بار این را از زبانش شنیده‌ام و می‌ترسم کار دست خودش بدهد! در ضمن آیا این قطع رابطه و شکستن دل عقوبت ندارد؟ آیا اینکه اشکش را دربیاورم و قلبش را بشکنم تأثیر منفی در زندگی آینده من ندارد؟
گفتم: این همان وابستگی و دل‌بستگی است که عرض کردم ولی اینجا جای تصمیم‌گیری‌های احساسی و عاطفی نیست؛ باید معقول و خداپسندانه تصمیم بگیرید و قطعاً خدای مهربان ادامه این رابطه را نه می‌پسندد و نه به صلاحت می‌داند! پس ادامه این رابطه به ضرر توست … اشک‌ها، گریه‌ها و تهدید به خودکشی هم نباید مانع از قطع رابطه شود …! چون بسیاری از این گریه‌ها و تهدیدها دروغین است، پس نگران نباش اتفاقی نمی‌افتد! نهایتاً مدتی هردوی شما به خاطر قطع این رابطه لطمه روانی می‌بینید، ولی به‌تدریج همه‌چیز درست می‌شود! اگر هم بالفرض، طرف بلایی بر سر خودش آورد، تو مسئول نیستی…! و نباید تهدیدها و نگرانی‌هایش، تو را از انجام‌وظیفه معقول و مشروعت منع کند. این کار خداپسندانه را انجام بده و بقیه‌اش را به خدا واگذار کن.
[۱]. مرآت النساء: ص ۱۴۱.
لینک کوتاه مطلب : http://nidamat.com/?p=23069
