خود را می رسانم به آینده ای نزدیک، با چشم دل همه جا را غرق نور و روشنایی می بینم. پُر از رحمت و محبت، پُر از خیر و سعادت، پُر از صفا و صمیمیت.
در گوش هایم صدای خوشی می پیچد، صدای آرامش و دلنشینی، صدای همه خوبی ها، همان صدای دل انگیزی که رستگاری و عاقبت به خیری را به دنبال دارد. صدایی که به یگانگی خدا و رسالت ختمُ المرسلین شهادت می دهد. با خود نجواگونه حدیث نفس می گویم؛ آه این صدا از کجا به گوش می رسد؟ کسی در کنار گوشم می گوید: از همه جا، از شرق و غرب از شمال و جنوب. وجودم پُر از شعف و شادمانی می شود. اشک شوق بر صورتم جاری می شود..
دوباره گوش می شوم، این بار با عمق وجودم، با تک تک سلول هایم. ندای «لا اله الاالله محمد رسول الله(صلی الله علیه و آله)» همه جا را دربرگرفته شاید با پای دل، به دورانِ ظهور مولای دو عالم، مهدی موعود(ارواحناله الفداء) قدم گذاشته ام. نه! چرا شاید؟ حتماً به آن دوران پرواز کرده ام. مهدی جان چقدر مشتاق چنین روزی هستیم و چقدر دلمان تنگ چنین روزی است.
**************************
قال الصادق (علیه السلام): إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ
امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: زمانی که حضرت قیام می کند سرزمینی باقی نمی ماند مگر اینکه ندای شهادتین «لا اله الاالله محمد رسول الله(صلی الله علیه و آله)» از آن برخواهد خواست
بحار، ج ٥٢، ص ٣٤٠
