محب اهل بیت بودن سختی دارد به قول شاعر :
هر که در این درگه مقرب تر است
جام بلا بیشترش می‌دهند
در ادوار بعد از بعثت پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، دوستداران اهل البیت مورد بی مهری های خودی ها و کفار و مشرکین بوده اند. پیرو اهل البیت بودن، رنج و سختی دارد این طور نیست که بزم شادی باشد و بزن بکوب و جمع دوستان گرم .
وقتی دوست از دشمن شناخته می شود که امتحان و محنتی پیش آید، ابن ملجم دوستدار امام علی علیه السلام بود ولی در موقع امتحان از حضرت دست کشید و آقا را شهید کرد. درمقابل میثم تمار جانانه ماند و شهد شهادت نوشید. کربلا از جمع هزاران نفر که مورد امتحان قرار گرفتند هفتاد و دونفر با امام حسین علیه السلام ماندند. در همه ادوار زمانی شیعه در اقلیت بوده است و مورد ظلم واقع شده ولی خم به ابرو نیاورده است. وقتی امام علی علیه السلام میفرماید :"هر کس ما اهل بیت پیامبر را دوست بدارد، پس باید فقر را چنان لباس رویین بپذیرد." یعنی اینکه شیعه باید آماده انواع محرومیت‌ها باشد. این طور نیست حالا که شیعه ایم و بر حق هستیم پس باید در ناز و نعمت باشیم. این محرومیت هاست که دوستان واقعی را از دشمنان و منافقان جدا میکند.
اگر دیروز هشت سال با صدامیان جهان جنگیدم و شهید دادیم و امروز در برابر دنیای طاغوت و داعش شهید می دهیم، اگر شیعیان و محبان اهل البیت در میانمار آنطور شهید میشوند یا شیعیان افغانستان به دست طالبان زجر میکشند و شهید می دهند و در آنجا شیعیان پاکستان مورد حمله های انتحاری وهابیان نفهم قرار میگیرند و شیعیان بحرین وشیخ زکزاکی رهبر شیعیان نیجریه آن طور مورد ظلم و ستم واقع می شود، اینها یعنی محرومیت شیعه و این سند مظلومیت ما یاران امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف خواهد بود، تا زمان ظهورش برسد و از این مظلومیت بیرون آمده و آقایی کنیم.
ای یاوران یوسف فاطمه، این رنج ها و سختی ها و بلاها و جنگ ها را به جان میخریم چون اعتقاد داریم این ها سند محرومیت و شیعه بودنمان است ان شاالله.
منبع :
نهج البلاغه، حکمت 112
