عامل سعادت
امام باقر (علیه السلام) از فرزندى كه در شكل، اخلاق و صفات، شبيه پدر باشد به عنوان عاملی برای سعادت نام برده اند،
وقتی که بچه بود، برای دیدنش می آمدند و مدام می گفتند: (چقدر بچه به پدرش رفته و عجب شباهتی و ...) اصلا خودم خیلی خوشحال می شدم که فرزندم شبیه من باشد، اینطور بیشتر قدرش را می دانستم و انگار که موهبتی بود برای من؛
اگر طبق روایتی که شنیده بودم، سعی می کردم اخلاق و صفاتش هم شبیه من شود، دیگر نور علی نور می شد، ولی برای اینکه فرزندم شبیه من بشود، اول باید چیزی بهتر از اینی که هستم می بودم و آن انسان بهتر را به فرزند نشان می دادم تا از من الگو برداری کند، نتیجتا هم او تربیت کاملی داشت و هم این شباهت، قوت قلبی می شد برای من.[1]
[1] الگوى اسلامى شادكامى با رويكرد روان شناسى مثبت گرا، ص: 274
