فقط قاضی قضاوت نمی‌کند خوب که بنگریم همه ما گاهی بر مسند قضاوت می‌نشینیم. همسر خود، پدر و مادر خود، دوست و آشنای خود، همسایه و همکار خود، بازیگر سینما و یا مجری تلویزیون و یا مرد سیاستمدار ـ خصوصاً از جناحی که به آن تعلق نداریم ـ و ده‌ها نفر دیگر بارها مورد قضاوت ما واقع‌شده‌اند.
اولین شرط قضاوت در خصوص افراد رعایت «عدالت و انصاف» است![1] خیلی سخت است که عادلانه‌این افراد را قضاوت کنیم! در قضاوت عادلانه باید تمام کتاب وجود آن‌ها را ورق بزنیم درحالی‌که ما در فضای مجازی یا در ارتباطی محدود تنها یک صفحه از این کتاب را دیده‌ایم! مگر می‌شود با دیدن یک صفحه از یک کتاب در مورد کل آن قضاوت عادلانه کرد؟! بهتر است اصلاً «دیگران را قضاوت نکنیم.»
[1] امام علی (ع): «إِنَّ مِنَ الْعَدْلِ أَنْ تُنْصِفَ فِي الْحُكْم؛ یکی از موارد عدالت، انصاف در قضاوت است» غرر الحکم، ص223.
