عطایای خداوند به عزادار امام حسین(ع)
«لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم»؛این تعبیر شریف حاکی از نعمت بودن مصیبت دیدگی امام حسین(ع) است،امری که پس از درخواست هایی عظیم در زیارت عاشورا،گویا در انتها،عزادار امام،بدان نائل می آید و خداوند خود را بابت نیل به چنین جایگاهی می ستاید.کاوش در دیگر فرازهای این زیارت شریف این حقیقت را بیشتر باز می کند،در آنجا که بیان شده است؛«ان یعطینی بمصابی بکم افضل ما یعطی مصابا بمصیبته» که مطابق با این فراز،انسان زمانی که به درک مصیبت امام وارد گشت، مشمول عطایای معنوی و ارزاق خاص خداوند می گردد که یک بُعد آن،طی نمودن سریع تر مقامات معنوی و خالی شدن از رذائل اخلاقی است که در روایات اشک بر امام حسین(ع) مشروحا بدان ها پرداخته شده است.
