گاهی از واژه های دینی دریافت درستی نداریم.
فهم ما از عفت، مرتبط با حجاب و نگاه و ... است.
اما حقیقت این واژه گسترده تر از این معانی است.
یکی از مصادیق عفت، عفت در درخواست و سؤال از دیگران است.
خداوند متعال در قرآن کریم (بقره 273) میفرماید:
للْفُقَراءِ الَّذينَ أُحْصِرُوا في سَبيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطيعُونَ ضَرْباً فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَليمٌ.
[اين صدقات] براى آن [دسته از] نيازمندانى است كه در راه خدا فرومانده اند، و نمى توانند [براى تأمين هزينه زندگى] در زمين سفر كنند. از شدّت حیا و خويشتندارى، فرد بىاطلاع، آنان را توانگر مىپندارد. آنها را از سيمايشان مىشناسى. با اصرار، [چيزى] از مردم نمىخواهند. [اما بدانید] هر مالى [به آنان] انفاق كنيد، قطعاً خدا از آن آگاه است.
