علم و إشراف و إتقان، سه اصل آفرينش
علم و إشراف و إتقان، سه اصل آفرينش «وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ»، كلمه ي «عَلیم»-
مثل «عَلّام»- صیغه ي مبالغه است. خدای تعالی خود را به اوصافی همچون؛ عالم، علیم و علام می ستاید که حکایت از مبالغه داشته،[1]
و احاطه ي همه جانبه ي خداوند را به همه ي اشیاء و شئون و اشخاص می رساند؛ در اینجا نيز معنای اين بخش از آيه آن است که خداوند اين نظام کیهانی را برابر با علم کامل خويش، با إشراف خود و در نهایت دقت و استحكام آفرید.[2]
پی نوشت:
[1]. اندلسى، ابوحيان محمد بن يوسف(1420هـ ق)ج1، ص220.
[2]. براي اطلاعات بيشتر، ر.ك: جوادی آملی، عبدالله(1385هـ ش)ج2، ص616.
