باسمه تعالی شأنه
مدتی بیش نبود که ناآرامی های جنوب و غرب کشور فضای التیام بخشی به خود گرفته بود و صدای آژیر خطر هم در محله ها به گوش نمی رسید. مردم شجاع و دلیر ایران میخواستند تنفسی تازه بکنند و زندگیشان را با آرامشی خاص از سر بگیرند و طعم انقلاب شان را به خوبی بچشند ولی گویا دشمن ترفندی تازه برای زمین گیر کردن مردمان این دیار در سر پرورانده بود. دسیسه های شیطانی صهیونیسم جهانی با ناکامی در جنگ نظامی، حال و هوای آندلس به سرش زده بود و میخواست بار دیگر آن فاجعه ی انسانی را در این سوی کره ی خاکی تکرار کند. ولی این بار رنگ و بوی مردمانش تفاوت بسیاری داشت و به همین خاطر پروژه ی جنگ نرم آنها با تأمل بیشتری نسبت به آندلس کلید خورد.
فرمانده ی عمار سیرت و مالک مسلک این مرز و بوم از شگرد جدید آن شیطان صفتان با خبر شد و نسبت به شبیه خون فرهنگی دشمن هشدار داد. ولی مثل همیشه عده ای خودشان را به خواب غفلت زده و تلنگر فرمانده را جدی نگرفتند، عده ای هم ساز انکار زده و شروع به مخالف کردند. در این بین تنها بسیجی های سلحشور بودند که هشدار فرمانده را جدی گرفته و خود را برای رزم آماده کردند.
پس از مدتی که همه مشغول زخارف دنیوی شده بودند، فرمانده حساسیت این قضیه را بیش از پیش دانسته و آرایش جبهه ی دشمن را در فرمایشات خود در قالب تعابیری همچون تهاجم فرهنگی، جنگ نرم، ناتوی فرهنگی و شبیه خون فرهنگی جدی تلقی کردند. بسیجی ها با تنبه و بصیرت بیشتر نسبت به این قضیه میدان جنگ را با رزم آرایی و ایجاد قوای نیرومند علمی و معنوی آماده ی نبرد گسترده و پیوسته نمودند.
دشمن فهمیده بود که این بار سرزمین مسلمانان مثل آندلس به راحتی فتح نمی شود؛ بنابراین برنامه ریزی گسترده ی نرم و چندین ساله ی خود را شروع به طرح ریزی کرد و در چندین دانشگاه، مرکز، مؤسسات بین المللی و هیئت های اندیشه ورز متفکران غربی شروع به ترسیم نقشه ی تسلط بر جمهوری اسلامی نمود و برای رسیدن به هدف بزرگ شان که تسلیم شدن ایران به عنوان علمدار اسلام ناب محمدی است، هزاران دلار هزینه کردند و در قالب های مختلف و پیشرفته به اعتقادات ما هجوم بردند. نظام سلطه در این حمله ی همه جانبه از تمام توان فکری و انسانی و مالی خود استفاده کرده و شبانه روز به دشمنی خود می پردازد.
حالا دیگر خیلی وقت است که آسایش و امنیت بر سر مردم سایه انداخته و با خیال راحت زندگی می کنند و از دوران بغرنج جنگ تحمیلی تنها جانبازان و یادگارهای آن دفاع مقدس به جای مانده و کوچه ها و معابر محل هم به اسم شهیدان آراسته شده است؛ ولی این بار فضای جامعه به گونه ای دیگر نا امن شده و غبار آلوده ی حیله های دشمن بر سر مردم نشسته است. ترفندهائی که حال و هوای انقلابی را به سمت و سوی مد روز و شبکه های ماهواره ای می کشاند. البته همیشه یک عده ای هستند که مسیر شان منحرف نشده و تا آخر پای آرمان های خود ایستاده اند. این ها به تعبیر فرمانده ی کل قوا همان کسانی هستند که اگر عرصه تنگ شود و کار گره بخورد به میدان آمده و با جان فشانی برای اسلام و انقلاب پای آن می ایستند و نمیگذارند ذره ای از آن به تاراج رود.
گویا شیطان بزرگ به وسیله ی مغز متفکر های خود و مدت ها برنامه ریزی در هیئت های اندیشه ورز جنگ، نقطه ی حساس ما شیعیان را به دست آورده و با تمام لشکریان خودش در پی نابود کردن آن می باشد. حال دیگر عصر ارتباطات و اطلاعات شده و مردم از دوران عصر حجر و زغال سنگ فاصله گرفته و با تکنولوژی های پیشرفته و هوشمند رو برو هستند. صهیونیست ها توانستند با دلار ها و سیاست های مزدورانه ی خود به وسیله ی غول امپراطوری رسانه حاکم و مسلط بر افکار جهانی شده و شرایط را به نفع خودشان تمام کنند و با این ابزار پیشرفته به اهداف شوم خود برسند.
در جنگ تحمیلی دشمن متوجه شده بود که نمی تواند ایرانی ها را با توپ و تانک و تفنگ زمین گیر کند بنابراین برای کارزار جدید با سلاح های نو و پیشرفته رو به میدان گذاشت و با ابزار جنگ نرم شروع به مبارزه نمود. ابزار متفاوتی را به کار گرفت که هر کدام هم از جذابیت خاصی برخوردار هستند. انواع مختلف ابزار های رسانه ای و ماهواره ای، اینترنت و فضای مجازی، خوراک و پوشاک با سبک غربی، نوع معماری و شهر سازی، لوازم منزل و همچنین وسایل علمی آموزشی و آرایشی بهداشتی، موسیقی و مواد مخدر، نوع تعامل و رفتار با دیگران مخصوصا رابطه با جنس مخالف و الگو سازی شخصیت های برجسته ی اجتماعی که بسیاری از رفتارهای منفی و ناهنجاری های اجتماعی از آنها سر میزند مانند بازیگران رسانه، ورزشکاران، اندیشمندان و روشنفکرانی که تفکر انحرافی دارند. در مجموع اگر بخواهیم به چگونگی هجوم این حربه های جنگی توجه کنیم باید گفت که دشمن در پی تغییر سبک زندگی ماست تا بتواند به وسیله ی این ابزار ما را از ارزش های اسلامی ایرانی به دور کرده و ملبّس به منش و رفتار غربی آمریکایی نماید.
نظام سلطه که خود را کدخدای دهکده ی جهانی می داند و سر دمدار آن هم آمریکا و صهیونیسم جهانی می باشد؛ از اساس اعتقادات ما که جهان بینی و ایدئولوژی اسلامی را تشکیل می دهد و شامل مبدأ شناسی، هستی شناسی، راه و راهنما شناسی، فرجام شناسی و انسان شناسی می شود تا سبک زندگی و نوع تعاملات اجتماعی با ما مشکل دارد و در پی نابود سازی آن می باشد و در همین راستا همانگونه که فرمانده کل قوا اشاره نمودند شروع به دین زدایی و عفت زدایی مردم نموده است. حال با آگاه سازی نسبت به این قتل عام فرهنگی باید دید که منویات اسلام و انقلاب برای مقابله با این سو نامی سهمگین اعتقادی که موجی از بی دینی را با خود به همراه دارد چیست؟؟ نقطه ی مطلوب آموزه های قرآن و عترت و همچنین علمای دین را صحیح زندگی کردن می توان تلقی نمود
با توجه به این سبک زندگی می توانیم عملیات فرهنگی مقابله با دشمن را طراحی نموده و نگذاریم خاکریزهای اعتقادی و ارزشی ما را فتح کند. در سبک زندگی شاخصه هایی وجود دارد تا این که شخص با توجه به آن ها بتواند در این مسیر طی طریق نموده و به مقصد برسد. اولین نکته در سبک زندگی این است که نوع آن چگونه باشد. با توجه دقیق و عمیقی که در نوع سازه های درون انسان ها ی جهان میکنیم، پی به این می بریم که مهندسی این سبک باید اسلامی و مطابق آموزه های مکتب صحیح و الهی و آسمانی اهل بیت عصمت و طهارت .علیهم السلام. باشد.
دلیل اسلامی بودن آن این است که در اعتقادات و مکتب های تعریف شده در جهان با توجه به تحقیق و بررسی بزرگان و متخصصان دین و اشکال و جواب و بیان ادله ی متقن عقلی و نقلی به این می رسیم که تنها مسلک و راهی که عطش انسان حقیقت جو و کمال طلب را برطرف کرده و او را از سرچشمه ی حقیقت سیراب می کند اسلام ناب محمدی و مذهب شیعه ی اثنی عشری است. ایرانی بودن سبک هم بدین جهت است که ما به هر حال در سرزمین کهن ایران هستیم و هر دیاری آداب و رسوم و فرهنگ خاص خودش را دارا ست و ما هم با توجه به ایرانی بودنمان باید ملتزم به آداب ایرانی باشیم. البته این نکته هم فراموش نشود که اگر آداب ایرانی مغایرت با دستورات اسلام داشته باشد، پذیرفته نمیشود چرا که اعتقاد و نوع نگرش قلبی یک انسان که حسن عاقبتش به آن بستگی دارد، بر ملیت و علاقه به وطن مقدم است و هیچ گاه چیزی بر اعتقادات یک شخص پیشی نمیگیرد.
مسئله ی بعدی نقشه ی راه و مسیر زندگی است که از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد و در صورت انتخاب اشتباه دچار انحراف و ضلالت می شویم. آن را هم به وسیله تمسک به قرآن و سنت به دست می آوریم. در بین الگو های جهان که هر کیش و آئینی از این مهم برخوردار می باشد؛ کامل ترین و بهترین الگوی زندگی ما که از جانب خداوند متعال منصوب شده اند؛ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هستند تا با رهنمون های آن بزرگواران پا جای پای ایشان گذاشته و هدایت شویم. برای پیمودن این مسیر شخص نیاز به استاد و رفیق راه دارد تا با راهنمایی استاد و همراهی رفیق بتواند این مسیر مهم را سپری کند. البته هر کسی صلاحیت استادی و رفاقت با انسان را ندارد و باید ملاک های یک استاد و رفیق خوب در آن ها وجود داشته باشد. در صورت خوب نبودن آن ها شخص به کلی از مسیر الهی منحرف شده و گرفتار دسیسه های شیطان می شود. ضرورت وجود استاد برای به کمال رسیدن در این سبک بدیهی است. چرا که ایشان با توجه به علم و تجربه ی خودش انسان را در مسیر مکتب اهل بیت علیهم السلام رشد و تعالی می دهد. یک رفیق خوب هم می تواند همراه مناسبی برای شخص باشد که در همه ی عرصه های زندگی او تأثیرگذار خواهد بود و در تعیین عاقبت و سرنوشت انسان سهم بسیاری دارد.
جهت تقویت انگیزه و محکم شدن اراده ی شخص برای طی مسیر و اینکه بتواند تا آخر راه را به نحو صحیح بپیماید؛ با توجه به احوالات ره پویان و ره یافتگان این مسیر یعنی علماء و شهداء و اولیای صالح؛ سِرّ دلبری آنها را در همین طاعت و بندگی خداوند متعال و سبک صحیح زندگی میتوان یافت. در نهایت باید توشه ای هم برای خود داشته باشد تا بتواند با کمک آن خود را به مقصد برساند. محتویات این توشه دستور العمل بندگی خداست که شخص با عمل به آن می تواند با نهایت سرعت و قدرت خود را به سر منزل مقصود برساند و سعادت ابدی را در دنیا و آخرت برای خود رقم بزند. به بیان دیگر مواد داخل این توشه همان مصالح ساختمان درونی انسان است که آیه ی *کل یعمل علی شاکلته* (الإسراءـ ۸۴) به آن اشاره دارد. خداوند تبارک و تعالی با توجه به این آیه اشاره به مطلبی می کنند که هر شخصی طبق شاکله ی درونی خودش عمل می کند. حال باید ببینیم چگونه می شود این شاکله را ساخت که مصالح آن متشکل از بندگی و آداب بندگی باشد به گونه ای که با هجمه ی عظیم حملات دشمن به اعتقادات و ارزش ها، این ساختمان درونی ریزش نکرده بلکه تکان هم نخورد. مهمترین مصالح ساختمانی این شاکله ی درونی و اساسی ترین مواد توشه ی راه نماز است. پس از آن موارد دیگری از قبیل حسن خلق، ادب و احترام مخصوصا به والدین و علم آموزی هم است که در مجموع تمامی آن ها را در قالب دستور العمل بندگی خداوند عز و جل می توان درج نمود.
پشتیبان انسان در این سبک زندگی و نوع تعاملاتش با خود، خداوند متعال، اولیای خاص الهی ، دیگران و اطرافیانش را می توان {توکل، توسل و تفکر} نامید که در مجموع سه ضلع مثلث کمالیه ی انسان را تشکیل می دهد و با توجه به آن ها انسانی که در راه سبک زندگی متناسب با آموزه های مکتب اهل بیت .علیهم السلام. قدم برداشته است، به عاقبت خوشی می رسد و از گزند دشمنان قسم خورده در امان می ماند. توکل یعنی این که هیچ تأثیر گذاری در عالم غیر از خدا نیست و همه چیز از او و به سوی اوست و باید در تمام امور زندگی از او استعانت و یاری جست. توسل یعنی این که در زندگی همیشه باید از فرستادگان و اولیای خاص الهی مدد جویی و استغاثه نمائیم و با ایشان ارتباط دائم برقرار کنیم مخصوصا با سریعترین طریق موجود در آن یعنی امام حسین .علیه السلام. و مکتب عاشورا که به تعبیر ایشان بهترین و وسیع ترین کشتی نجات است. در تفکر هم با تکیه بر فکر و اندیشه ی صحیح و سالم، مشورت و موعظه، پند و اندرز این مسیر را می پیماید و درنهایت به شایستگی خلیفه اللهی که در قرآن هم به آن اشاره شده است می رسد. بهترین روش رسیدن به این مقام که در قرآن از آن به بزرگی یاد شده است مسیر شهادت و جان فشانی در مسیر حق است که به نص قرآن و روایات چنین انسانی که در راه خداوند متعال کشته شده است، زنده و حی است و نزد پروردگارش روزی میخورد. با این سبک تعریف شده از زندگی میتوان منتظر واقعی امام خوبی ها و مصلح جهان بشریت حضرت مهدی .علیه السلام. شد و اسباب فرجش را میسر نمود و در این راه عاشقی انتظار کشید و به وصلش رسید.
