انسان معنوی، احساس حقارت ندارد و احساس ارزشمند بودن دارد و ارزیابى او از خود مثبت است و به آفرینش خود در نيكوترين اعتدال ایمان دارد(تین،۴). قرآن می فرماید:..آنگاه [جنين را در] آفرينشى ديگر پديد آورديم. آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است(مؤمنون،۱۴). او به خود و دیگران، احترام مىگذارد اما این احساس ارزشمند بودن، منجر به خود بزرگبینى نمىشود(نحل،۲۳). او خود و دیگران را غرق در خوشیِ غیرقابلتحمّل نمی کند تا از ناخوشی و ناهنجاری سر در می آورد. او عرصه های زندگی را بر خود آنچنان تنگ نمی بیند تا احساس کند که باید خودکشی کند و یا دیگری را نابود کند. كسی که همه اش به این فکر کند که ديگران درباره اش چجوری فکر می کنند در دام احساس حقارت می افتد.