انسان معنوی تراز، احساس گناه خودتخریب گرانه ندارد، زیرا راه جبران اشتباهات را مسدود نمىداند و احساس گناه او از نوع سازنده و در جهت جبران خطاها است (هود،۱۱۴/زمر:۵۳). قرآن می فرماید: آنان كه چون كار زشتى كنند، يا بر خود ستم روا دارند، خدا را به ياد مىآورند و براى گناهانشان آمرزش مىخواهند و چه كسى جز خدا گناهان را مىآمرزد؟ و بر آنچه مرتكب شدهاند، با آنكه مىدانند (كه گناه است)، پافشارى نمىكنند(آل عمران،۱۳۵) منشا این نداشتن احساس گناه، تعادلی است که از اطمینان و آرامش خداباورانه بدست آمده است؛ نه با کمک قرص های آرام بخش و... . او می داند که بنده تقدیری پر هرج و مرج و مبهم نیست و ابزارها و فرصت های کافی معنویِ شادی آفرین را دارد.