انسان معنوی با برآوردن نیازهای معنوی اش به مقامی رسیده است که بر آنچه از دستش رفته اندوهگين نمی شود و به [سبب] آنچه به او داده است شادمانى نمی کند(حدید، 23) . این قدرت، به دنبال خود قدرت روحی می آورد که مال و ثروت دنیا در خدمت او قرار می گیرد. او که به واسطه کنترل نفس و پیروزی بر هوای نفس، شجاعتر و دلاورتر و دلیرتر از دیگران است(بحار، ج70/ ص76)، در میدان مبارزه و جهاد هم سر نترس دارد و قدرت روحی اش در خدمت مردم قرار می گیرد. او عاطفه را با عقل و ایمان در می آمیزد و با پایه ریزی سازمان صحیح اجتماعی در پرتو قدرت معنوی خدایی، هیمنه استثمار و استکبار را مورد چالش قرار می دهد.