انسان معنوی در مرحله باور و رفتار به قلب سالمی که خدا بشارت داده، رسیده است و از گناه متنفر و دوستدار خدا و از بیماری حسادت و غرور به دور است و تملق پذیر(آل عمران،۱۸۸) و ستیزه جو و برترى طلب نیست (نساء،۵۴ و۳۲/یونس،۸۳) او به دلیل حسادت، کینه توزی، دشمنی و... در مسیر تلاشهای دیگران سنگ اندازی نمیکند و سعی می کند بهترینِ خودش باشد و با دیگران رقابت نمی-کند و اگر در جایی در موقعیت رقابت قرار گرفت، حسادت و دشمنی نمی کند و بهداشت روانی خود و دیگران را درخطر نمی اندازد و از حد اعتدال خارج نمی شود و اگر توانمندی لازم برای انجام کاری نداشته باشد از نردبان قدرت بالا نمی رود تا مانع رشد و پیشرفت دیگران شود.