یکی از اسباب فرج و خلاصی ما از مشکلات و گرفتاریهای زندگی، این است که خدا ما را عفو کند و از ما درگذرد، و به نظر می رسد: عفو، مرتبه ای بالاتر از غفران است.
و چه بسا دست یافتن به غفران الهی، نیاز به فراهم آوردن برخی مقدمات دارد، و شخص بایستی مقدمات لازم را برای دستیابی به غفران الهی، فراهم نماید، تا غفران شامل حال او شود.
اما عفو الهی، شاید مقدمه ای نخواهد و کافی است که انسان، تنها از خدا بخواهد او را عفو کند، و از او درگذرد.
در غفران، به نوعی چشم امید شخص به مقدماتی است که فراهم آورده است، ولی در عفو، شخص تنها چشم امیدش به خداست و انتظاری از غیر ندارد و هیچ امیدی به غیر خدا ندارد.
و اینکه معنای عفو خدا چیست؟، شاید بتوان گفت که منظور این است که، چون ما با گناه کردن، خود را از مسیر فیض و رحمت خدا، کنار زده و دور نموده ایم، بنابراین با این عفو، ما دوباره خود را، در مسیر فیض و رحمت خدا قرار می دهیم و در اصل خدا ما را در مسیر رحمت و فیض خویش قرار می دهد.
و چه زیباست که گفته اند:«الکریم إذا قدر عفا»
و آیا تا به حال شنیده اید، شخص کریم، که توان برآوردن نیاز سائل را دارد، سائل خویش را نومید از در خانه خود، رد کند؟؟؟
