در قرآن برخی از آیات وجود دارد که تطبیق آن با حضرت فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها)، کاملاً مصداق روشن و مبیّنی دارد. برای مثال آیاتی مثل «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ»[1] که در مورد این آیه شریفه امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: که به هنگام نزول آیۀ شریفه خداوند فرمود: من خداوندم. دو دریا را فرستادم، على بن ابىطالب (علیه‌السلام)، دریاى علم و فاطمه (سلام الله علیها) دریاى نبوّت، و من خدایم، پیوند بین آن دو را برقرار کردم. [2]
در تفسیر آیات 35 و 36 مدثر، امام محمدباقر (علیه‌السلام) می‌فرماید: «آن یکى از بزرگ‌ترین آیات خداست. بشر را هشدار دهنده است»، می‌فرماید: «منظور، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) است».[3]
با توجه به روایات، وجود مقدّس فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، حقیقت و باطن لیلة القدر (شب قدر) است؛ و معرفت آن حضرت، هم‌طراز درک شب قدر معرفی شده است. مانند این روایت: مردی نصرانی به خدمت امام موسی کاظم (علیه‌السلام) شرف یاب شد و تفسیر باطن این آیات را جویا شد: «حم، سوگند به این کتاب روشنگر، که ما آن را در شبى پر برکت نازل کردیم ما همواره انذارکننده بودهایم! در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبیر و جدا مىگردد»؛ [4] امام (علیه‌السلام) در پاسخ فرمودند: «حم»، محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) و «کتاب مبین»، علی (علیه‌السلام) و «اللیلة»، فاطمه (سلام الله علیها) است. [5]
........................
[1] . رحمن، 19
[2] . الخصال، ج 1، ص 65،
[3] . بحار الأنوار، ج 24، ص 331
[4] . دخان، 1 – 4
[5] . الکافی، ج 2، ص 547 ، البرهان فى تفسیر القرآن، ج 5، ص 9
