فرار از خانه
جایگاه بودن در خانه در سیره حضرت زهراس چگونه بود؟
متاسفانه در این زمانه؛(البته به تاثر از فرهنگ غرب)؛بودن زن در خانه اش،عار و ننگ به حساب می آید. و زنان نمیتوانند قبول کنند که خانه داری خود شغل مهمی است و نه تنها افتخار بلکه مایه ننگ و سرافکندگی خود می دانند که در پاسخ کسی که بپرسد: چه کاره ای؟ بگویند:#خانه_دار
لیکن اگر الگوی زن مسلمان حضرت زهرا س باشد؛باید بداند که خانه برای خانم؛یک مأمن بوده و کار و بودن در بیرون خانه را نمی پسندیدند.
بلکه در مقام اضطرار و ضرورت اصلا(نه شرعا نه اخلاقا) اشکالی ندارد که زن در جامعه حاضر شود و برای رفع نیازهای فردی و اجتماعی وبلکه اعلان مواضع سیاسی در جامعه ظاهر شود.
لیکن چیزی که الان می بینیم نه حضور ضروری در محل کار و بازار و کوچه و خیابان بلکه به عنوان فرار از خانه اقدام می کنند.
وقتی از دختری می پرسی چرا کار می کنی؟می گوید احتیاج مالی ندارم فقط می خوام خانه نباشم ...این یعنی دوری از سیره زهرای اطهر...
مسئولیت اصلی زن در خانه خود است و اقتضای مادری –#فرزند_پروری وشوهرداری، این می باشد.
برای همین بود که وقتی کار داخل خانه به زهرای اطهر واگذار شد،خوشحال و مسرورشدند.
قرب الإسنادص 52
آیا سیره زنان جامعه ما این است؟سرورشان در بودن در خانه است یا بودن در بیرون خانه؟
لازم به ذکر استکه:حتی این معضل،به زنان متدین نیزسرایت کرده و به شدت علاقه به بودن در بیرون منزل نشان می دهند و در تحت عناوینی چون روضه و سفره وسقاخانه و امامزاده و مساجد و...از خانه بیرون می زنند و شب برمی گردند.
همین بس که بدانند سیره زهرای اطهر س این نبوده است وحتی گزارشی مبنی برشرکت ایشان؛در نمازجماعت پدرشان هم دردست نیست...
