آدمی اگر به حقیقت در پی کسب علم از مسیر صحیح آن باشد، به تدریج و در اثر گذشت زمان و با بارور شدن خرد و توسعه علم و آگاهی خود، در برابر حق کرنش پذیر است و این مهم از ویژگی های برجسته مردان الهی است.
ارزش واقعی علم آموزی در گرو تحقق و عمل به دانسته هاست و عالمی که به دانش خویش جامه عمل نمی پوشاند، جز خسران عظیم چیزی در توشه اعمال خود نمی یابد و در حقیقت در دنیا و آخرت متضرر و دچار سو عاقبت می شود.
عالمان متخلق و دین باور به حقانیت و آسمانی بودن کتاب خدا قرآن پی می‌برند و به آن مؤمن می‌شوند. و در نتیجه نسبت به فرجام بی دینی و کفر، بصیرت پیدا می‌کنند:« قالَ الّذینَ أُوتُوا الْعِلمَ اِنَّ الْخِزْیَ الْیَوْمَ وَ السُّوءَ عَلَی الْکافِرینَ » [1]
[روز قیامت]آنان که علمشان داده اند، می‌گویند: امروز خواری وخفّت وبدی[عذاب]گریبان گیرکافران است.
[1]: نحل / ۲۷
