باسمه تعالي
فرزندان مایه فتنه یا آزمون سربلندی
برخي ممکن است اين گمان برايشان ايجاد شود که حالاکه فرزند مايه فتنه براي انسان است پس همان بهتر که انسان صاحب فرزندي نشود تا دچار فتنه نشود. آيا چنين تلقي صحيح است؟
آيا اگر انسان داراي فرزند نباشد از فتنه هاي بدور خواهد بود؟
آيا به صرف فرزند نياوردن، انسان اهل نجات خواهد بود
در وهله اول ممکن است چنين به نظر برسد ولي با تاملي در آيات و روايات در مي يابيم
ب اولا : اصل معناي فتنه بمعني گداختن طلا در آتش بمنظور جداکردن خالصي و ناخالصي هاست 1بنابراين آيات کريمه قر آن که اولاد را مايه فتنه دانسته اند يعني اولاد مايه آزمايش انسان هستند وگرنه همه انبيا و اوليا داراي فرزندان بوده اند و همه نيز سربلند از اين آزمايش بيرون آمده اند
ثانيا: مگر فتنه ها فقط فرزندان و اولاد هستند و موارد ديگري مانند اموال و حتي بني آدم هم مايه فتنه هستند که در تعبير سوره 2.فرقان آيه 20 ميفرمايد و ما برخي از شما را براي برخي ديگر مايه فتنه و آزمايش قرارداديم.
نتيجه اينکه :انسان در هر حال دچار فتنه بمعني آزمايش خواهد شد و اين آزمايش ميتواند موجب سربلندي او و يا شکست او باشد و در زندگي دنيوي کسي نميتواند خودش را از جامعه و زن و فرزند و مال واموال و لذات دنيوي دور کند. تخويف تعاليم ديني از اين است که انسان در اين آزمايشات دنيوي خودش را ببازد و طلاي وجودش را نتواند از ناخالصي هاي دنيا جدا نمايد. تفکر به فرزند نياوردن ، افتادن در يک فتنه بزرگتر است که شايد نجات از ان بسيار سخت تر و ناممکن باشد.
مفردات راغب : ماده فتن
