نخستین و مهمترین ویژگی دانشمندان حقیقی و الهی، ایمان به خداوند و شهادت بر یگانگی خالقِ بی همتاست.
دانشمندان فروتن و خودآگاه در برابر آفریدگار بی کران هستی، همواره سر به تعظیم فرود می آورند و در برابر آیات الهی کرنش پذیرند.
دارایی هر دانشمند تنها منحصر در مجموعه محدودی از اطلاعات زوال پذیر محدود نمی شوند، و تنها اطاعت از پروردگار تعالی دارایی حقیقی و روشنای علم او در راه پرمخاطره کمال الهی می شود.به دلیل همین ویژگی ها، خداوند درباره ی این دانشمندان دین دار می‌فرماید:
« إنّ الّذینَ أُوتُوا الْعِلمَ مِنْ قَبْلِهِ إذا یُتلْی عَلَیْهِمْ یَخِرّوُنَ لِلأذْقانِ سُجَّدا » [1]
آنان که پیش از نزول قرآن [و آشنایی با آن [به ایشان علم و دانش داده اند، چون آیات قرآن بر آنها خوانده شود، با صورت به خاک می‌افتند و سجده می‌کنند.
----------
[1]: اسراء / ۱۰۷
آنان که پیش از نزول قرآن [و آشنایی با آن [به ایشان علم و دانش داده اند، چون آیات قرآن بر آنها خوانده شود، با صورت به خاک می‌افتند و سجده می‌کنند.
