هر چقدر دانش آدمی بیشتر میشود، ادب او هم بیشتر میشود و فروتنی و خشیت او نسبت به پروردگارش چند برابر میگردد.
نشانه ی علم حقیقی همین است. هر چه نور علم بیشتر باشد، رعایت ادب در برابر خالق علم هم بیشتر میشود. نیکوترین آداب، آن اموری است که انسان را از ارتکاب محرمات الهی بازدارد.
در مسیر علم آموزی بنابر فرامین دین الهی، دانش پژوه حقیقی با بارور گشتن خزینه ذهن و زبانش از نور علم، باید ادب او در تمامی ساحات اوج گیرد، چنانکه حضرت وصی امیرمومنان علی علیه السلام فرمود که:
إذا زادَ عِلمُ الرَّجُلِ زادَ أدبهُ و تَضاعَفَت خَشیتُهُ لِرَبِّهِ. [۱]
هرگاه علم مرد زياد شد ادب او افزون شود و خشيت و ترس او از پروردگارش دو چندان گردد.
----------
[۱]: غررالحکم/۶۳، ح۷۹۱.